Το blog μεταφέρθηκε!

Θα μεταφερθείτε εντώς 10sec.
Εάν όχι, τότε επισκεφθείτε το
http://epixeirein.gr
και αλλάξτε τα αγαπημένα σας.


My blog has moved!

You should be automatically redirected in 10 seconds. If not, visit
http://epixeirein.gr
and update your bookmarks.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Σπουδές: Μια επένδυση με αβέβαιη απόδοση

Του Δημήτρη Νίκογλου
nikoglou@kathimerini.gr

Η επένδυση σε ανθρώπινο κεφάλαιο που επιλέγει να κάνει μια οικογένεια δεν είναι βέβαιο ότι θα αποσβεστεί στο μέλλον ακόμη και στις ειδικότητες με ισχυρή ζήτηση στην αγορά εργασίας. Το κόστος των σπουδών στην τετραετία, με ιδιαίτερα συντηρητικές αγοραστικές επιλογές, για ένα άτομο που εισάγεται σε σχολή διαφορετική του τόπου κατοικίας του, ανέρχεται σε 36.000 ευρώ περίπου*. Αν συνυπολογίσουμε στο ανωτέρω ποσό το κόστος ευκαιρίας από τη μη εργασία, τον ετήσιο δείκτη τιμών καταναλωτή που διαβρώνει την αξία του χρήματος, το κόστος μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί.

Αναλογιζόμενοι ότι η ίδια οικογένεια πιθανώς θα χρηματοδοτήσει και τις σπουδές του δεύτερου παιδιού της, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι το κόστος των οικογενειακών σπουδών μπορεί να υπερβεί τα 150.000 ευρώ. Το συγκεκριμένο ποσό θα εκτιναχθεί αν υπάρχουν δίδακτρα σπουδών ή επιλέξει ο σπουδαστής την πραγματοποίηση κάποιου μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης.

Επομένως, σε απόλυτα οικονομικούς όρους, μήπως είναι καλύτερα η κάθε οικογένεια να αρχίσει να λαμβάνει πολύ σοβαρά υπ' όψιν της το ενδεχόμενο να μη στείλει τα παιδιά της για σπουδές, και να επενδύσει τα χρήματα που θα προορίζονταν γι' αυτόν τον σκοπό σε κάποια κεφαλαιακή χρήση όπως η λειτουργία μιας εμπορικής επιχείρησης, η απόκτηση δικαιωμάτων διακεκριμένων εμπορικών σημάτων μέσω franchising ή ακόμη και η αγορά κάποιας έκτασης προς εκμετάλλευση. Άλλωστε στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία η είσοδος νέων διεθνώς αναγνωρισμένων brands στην ελληνική αγορά είναι μια απλή και συνηθισμένη διαδικασία, ενώ η εξάπλωση των καταστημάτων ραγδαία.

Η «μετάλλαξη» επομένως της αγοράς μέσω των πολιτικών της ελεύθερης οικονομίας έχει οδηγήσει όχι μόνο στην εμπορευματοποίηση των σπουδών αλλά και στην εξέταση του ζητήματος αν «αξίζει» κάποιος να σπουδάσει στη σημερινή Ελλάδα.

* Για την εξαγωγή του ποσού των 36.000 ευρώ έγινε η υπόθεση μηνιαίας καταβολής ενοικίου 300 ευρώ και η μηνιαία οικονομική ενίσχυση του φοιτητή με 500 ευρώ. Αν συνυπολογίσουμε την καταβολή λογαριασμών κοινής ωφέλειας καθώς το σύνηθες υψηλότερο ενοίκιο που καταβάλλει μια οικογένεια, ειδικά στις μεγαλουπόλεις, τότε το κόστος είναι ακόμη μεγαλύτερο. Επίσης, η απόκτηση πτυχίου σε 4 έτη αφορά συνήθως στο 15-20% των φοιτητών του ίδιου έτους, με αποτέλεσμα η επιπλέον παραμονή να κοστίζει περισσότερα.

(Το κείμενο αυτό, είναι μέρος του άρθρου του κ. Δημήτρη Νίκογλου με τίτλο “Σπουδές: Μια επένδυση που τείνει να γίνει πρώτος λαχνός του Λαϊκού Λαχείου”. Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 31/5/2007. Δείτε ολόκληρη τη δημοσίευση εδώ.)

Stumble Upon Toolbar

8 σχόλια:

Vasilis Pappas είπε...

Με προβλημάτισε πολύ η συλλογιστική του κ.Νίκογλου, και σε σχέση με τα προηγούμενα post μας δίνει επιπλέων ερίσματα για συζήτηση!
Έχει δίκιο σε αυτά που λέει;
Σίγουρα σε μεγάλο βαθμό! Αλλά από την άλλη, να μην σπουδάσεις;;
Προσωπικά θεωρώ ότι τις σπουδές δεν τις κάνεις μόνο για να λύσεις το επαγγελματικό (βέβαια αυτός είναι ο πρώτος λόγος), ...καλλιεργείς τον εαυτό σου και γίνεσαι καλλίτερος άνθρωπος!! Θα μου πείτε με την "καλλιέργεια" μόνο μπορείς να ζήσεις;; Δεν μπορείς!! Οπότε τι κάνεις;; Σπουδάζεις και το ρισκάρεις αν θα βρεις μια καλή δουλειά να σε πληρώνει καλά, ή επενδύεις εξαρχής τα λεφτά σου, και ρισκάρεις λιγότερο;;

Hair Plus Academy είπε...

Γειάς σας. Καταρχήν να πω ότι είναι η πρώτη μου είσοδο σε blog. Και πραγματικά ενθουσιάστηκα γιατί βρήκα επιτέλους ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Συμφωνώ απόλυτα με το σκεπτικό του κ. Νίκογλου.Και αν συνυπολογίσουμε και αυτούς που πήρανε πτυχία από σχολές που ήθελαν οι γονείς, ή που τελικά δεν τους ενδιαφέρουν τότε το αδιέξοδο των σπουδών είναι ακόμα πιο μεγάλο. Το πρόβλημα υπάρχει όμως για τους γονείς που αν επιλέξουν άλλη λύση απο αυτήν των σπουδών, δεν ξέρουν αν θα τους "βγεί". Πως ένας γονιός ιδ. υπάλληλος θα επιλέξει επιχείρηση ή έστω και franchise για το παιδί του, όταν δεν γνωρίζει απο "στήσιμο" μιας επιχειρήσης;Και πως θα επιλέξει το ακίνητο ή την γη που θα αγοράσει για τα παιδιά του όταν δεν έχει γνώσεις μεσίτη; Θα μου πείτε υπάρχουν οι ειδικοί, αλλά χωρίς να γνωρίζει τα βασικά, τα κριτήρια για την επιλογή τους θα είναι ελλιπή με αποτέλεσμα τα χρήματα που θα επενδύσουν να φαγωθούν απο επιτήδειους.Άρα πολλές φορές οι γονείς επιλέγουν την λύση των σπουδών έστω και αν αυτή είναι λύση ανάγκης. Οσο για το οτι αν δεν σπουδάσουμε δεν καλλιεργούμε τον εαυτό μας όπως αναφέρει ο vassilis δεν συμφωνώ. Ποτέ δεν πρέπει να να μπερδεύουμε την παιδεία με την μόρφωση. Για την μόρφωσή μας είναι υπεύθυνες οι σπουδές μας αλλά για την παιδεία οι γονείς μας και τα εξωσχολικά βιβλία ΕΥΤΥΧΩΣ

Vasilis Pappas είπε...

Φίλε malia καλος ήλθες στην μπλογκόσφαιρα!
Συμφωνώ στο μεγαλύτερο μέρος της τοποθέτησης σου, και πράγματι είναι δύσκολο για έναν γονιό να πάρει την μία ή την άλλη απόφαση, πόσο μάλον όταν πρόκειτε για το μέλλον των παιδιών του!
Δεν μπερδεύω όμως καθόλου την έννοια της μόρφωσης μα την παιδεία! Σίγουρα είναι 2 διαφορετικά πράγματα. Άν διαβάσεις προσεκτικά το σχόλιο μου, θα δεις ότι δεν είπα ότι "αν δεν σπουδάσεις δεν θα είσαι καλλιεργημένος"! Αυτό που είπα είναι ότι μέσω των σπουδών (δηλαδή της μόρφωσης), αποκτάς γνώσεις οι οποίες σε βοηθούν να γίνεις "καλλίτερος άνθρωπος" και να καλλιεργήσεις ικανότητες που πιθνόν έχεις και δεν τις έχεις αναπτύξει! Δε νομίζω ότι είναι λάθος αυτό! Όταν μιλάω για σπουδές δεν εννοώ την στείρα μόρφωση (μπαίνω στο πανεπιστήμιο και πέρνω απλά ένα πτυχίο)! Εννοώ την μόρφωση όπου συμμετέχεις και εσύ ο ίδιος ενεργά, και βοηθάς τον εαυτό σου να αποκτήσει νέες γνώσεις, να μάθεις νέα πράγματα, και βασικά να βελτιώσεις τον ευατό σου σε όλους τους τομέις (φυσικά πάντα με την βοήθεια εξοσχολικών βιβλίων)! Αν δεν το είπα καλά και σε μπέρδεψα, αυτό εννοούσα.
Αλλά για να μην ξεφύγουμε από το θέμα μας, πιστεύω ότι ο γονιός (χωρίς να είμαι ο ίδιος) θα πρέπει να κάνει πολλές συζητήσεις με τα παιδιά του για το τι θέλουν να σπουδάσουν και τι άλλες εναλλακτικές επιλογές έχουν! Πιθανόν να ξεκινήσουν να δουλεύουν τώρα και να σπουδάσουν όταν θα είναι πιο ώριμα στα 24 ή 25, όπου θα ξέρουν καλλίτερα με τι θέλουν να ασχοληθούν και ποιες κλίσεις έχουν! Θα έχουν αποκτήσει κάποιες εμπειρίες και θα έχουν μιλήσει με μερικούς ανθρώπους παραπάνω. Στην ηλικία αυτή, των 24-25 θα έχουν θεωρώ την δυνατότητα να αποφασίσουν αν θέλουν να σπουδάσουν τελικά, ή να τοποθετήσουν τα χρήματα τους σε κάποια μορφή επένδυσης!

Hair Plus Academy είπε...

ΟΚ τώρα που κατάλαβα τι εννοείς και συμφωνώ μαζί σου. Για να προχωρήσω λίγο παραπάνω αυτό που προτείνεις για την ηλικία που θα σπουδάζουν προτείνω αυτό που κάνουν κυρίως οι βορειοευρωπαίοι γονείς. Συνήθως στα παιδιά τους μετά τα 17 προτείνουν τα εξής να συνεχίσουν να μένουν μαζί τους πληρώνοντας μερίδιο στα έξοδα του σπιτιού ή να φύγουν και να μείνουν μόνοι τους. Όταν το πρωτοάκουσα το θεώρησα απάνθρωπο. Με μια δεύτερη σκέψη όμως κατάλαβα ότι το κάνουν για το καλό τους. Γιατί τους δίνουν ευθύνες που θα τους κάνουν να καταλάβουν την αξία των χρημάτων. Έτσι (όπως σωστά λες)όταν ώριμοι πια στην ηλικία των 24 σπουδάσουν, θα διαλέξουν σπουδές που θα τους οδηγήσουν σε μια ζωή καλύτερη έστω και εάν οι γονείς τους δεν μπορούν να τους βοηθήσουν παρά μόνο με τα χρήματα για έξοδα των σπουδών. Τέλος μια και δεν γνωρίζω από blogs αν θέλω να ρωτήσω κάτι γύρω από την επιχειρηματικότητα ή να καταθέσω και εγώ την άποψή μου για κάτι, τι πρέπει να κάνω;

Κορκόδειλας είπε...

Βαsιλάκη μπράβο αγόρι μου και γαμώ τα θέματα! Λοιπόν, τι να πρωτοπώ? Πάρε τα μούτρα μας για παράδειγμα, χρόοοοονια σπουδές, αρκετά πτυχία...και τι έγινε? Εντάξει κάτι έγινε για να μη τα ισοπεδώνουμε όλα και τα διαβάζουν οι μικροί φίλοι μας και δε θέλουν να σπουδάσουν. Αλλά πραγματικά το θέμα είναι τεράστιο.

Πάντως κοίταξε και να μη δίνουν λεφτά οι γονείς προκειμένου να μη σπουδάσουν τα παιδιά δουλεύοντας στην επιχείρηση που θα έχουν ανοίξει οι γονείς τους για αυτούς δεν είναι και απόλυτη λύση. Ίσως κάποιο μέτρο και κάποια χρυσή τομή ανάμεσα στα δυο.

Αλλά εδώ εμπλέκονται και ζητήματα γενικής εκαίδευσης, σχολεία, πανεπιστήμια και βλέπουμε οτι ούτε εκεί μπορούμε να στηριχθούμε χωρίς να καταβάλουμε τον οβολό μας.

Δηλαδή το κράτος βρίσκεται υπο πλήρης συγχυση και δεν μπορούμε να βρούμε εύκολα λύσεις γιατί το ένα θέμα χτυπάει και εξαρτάται απο το άλλο. Κι όταν μιλάω για κράτος προς θεού δεν βάζω χρώμα και ούτε με ενδιαφέρει και καθόλου.

Πάντως Βασίλη, αυτό που λες να συζητούν οι γονείς με τα παιδιά συνέχεια και να αποφασίσουν τι να σπουδάσουν στα 24-25 μου φαντάζει λίγο δύσκολο ρε φίλε. Φαντάσου εμάς να ξεκινούσαμε τη 10 ετη εκπαιδευτική μας 'καριέρα' στα 25. Ακόμα θα σπουδάζαμε, έχοντας μια 5ετία σε προυπηρεσία βέβαια, ίσως και γνωρίζοντας ακόμα καλύτερα τί θα θέλαμε να κάνουμε, αλλά και πάλι πάνε πολλά τα χρόνια ρε παιδιά.

Δεν ξέρω ρε απιδιά νομίζω πως μας βάζουν σε ένα λούκι να ψαχνόμαστε, να μη βρίσκουμε λύσεις, να κάνουμε σπασμονδικές κινήσεις προς εύρεση σωτήριας λύσης και στο τέλος θα γίνει ένας απολογισμός και θα δούμε οτι το παρακάναμε χωρίς λόγο. Ίσως γιατι προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ενα καλύτερο αύριο, για τα παιδιά μας η=και για τους προγόνους μας που στο κάτω κάτω το χρωστάμε σε αυτούς που καθόμαστε σήμερα και εκφράζουμε τις απόψεις μας πίσω απο ένα pc και όχι μόνο.

Πάντως παραθέτω ενα συλλογισμό μου για πλάκα:

Ας πούμε οτι ζούμε 80 χρόνια.
Το 1/3 είναι ύπνος, ναι?
Αρα πάμε 80-27= 53 χρονάκια

Να μην πούμε οτι άλλο 1/3 είναι δουλειά συν κάτι ψιλά, άλλα 30 χρονάκια.
Αρα πάμε 53-30= 23 χρονάκια

Να μην πούμε οτι σπουδάζουμε άλλα 10 χρονάκια?
Αρα πάμε 23-10=13 χρονάκια

Δεν πάμε και φαντάροι 2 χρονάκια?
Αρα έχουμε 13-2=11 χρονάκια μείναν.


ΠΑΙΔΙΑ 11 χρονάκια μας έμειναν να ζήσουμε τη ζωή μας. χα

Vasilis Pappas είπε...

@malias
Φίλε malia, αυτό που γίνεται στο εξωτερικό είναι σίγουρα ένας τρόπος αντιμετώπισης του θέματος. Δεν ξέρω κατά πόσο όμως στην ελληνική κουλτούρα ταιριάζει και αν θα μπορέσει να εφαρμοστεί. Όσον αφορά τα blogs, στο blog αυτό έχεις όποια δυνατότητα θέλεις να καταθέσεις τις απόψεις σου περί επιχειρηματικότητας. Εξάλλου αυτός είναι ο λόγος που έχει γίνει. Επίσης στα links δίπλα θα βρεις αρκετά ακόμα blogs που ασχολούνται με το ίδιο θέμα.

@κορκόδειλας
Κορκόδειλα αγόρι μου, πάντα υπερβολικός, ακόμα και στα σχόλια σου! Δεν είναι 11 χρόνια. Είναι 12! Η θητεία μειώθηκε στους 12 μήνες :))))
Πολύ καλή ανάλυση έκανες :)

Επίσης θα ήθελα να συπληρώσω ότι δεν είναι μόνο το οικονομικό στις σπουδές! Είναι και ο χρόνος που θα σπαταλήσεις! Αν είσαι νέος και σπουδάσεις για 5 χρόνια, σε κάτι που είναι ξεπερασμένο πλέων από την αγορά εργασίας, αυτό που θα σου μείνει είναι μόνο η μόρφωση γιατί θα αναγκαστείς να δουλέψεις σε κάτι άλλο άσχετο με αυτό που σπούδασες προκειμένου να επιβιώσεις! Σίγουρα πάντος είναι λίγο μπερδεμένη η κατάσταση και μια πολύ δύσκολη απόφαση για τα παιδιά και για τους γονείς!

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ πως ο σκοπός του Κ. Νίκογλου δεν είναι να υποβαθμίσει το ρόλο της παιδείας. θέλει να αναδείξει ενα μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες νέους σήμερα, οι οποίοι λαμβάνοντας το πτυχίο τους βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία΄ή την εργασία-απόλυτη εκμετάλλευση. Ειδικά στο χώρο των σπουδών οικονομικης κατευθυνσης τα πράγματα είναι πολύ ασχηγμα και ολοένα και επιδεινώνονται. Οι σπουδές σίγουρα δε πρέπει να συγχέονται με την αναζήτηση εργασίας αλλά η ελληνική πολιτεία αδιαφορεί για την μετακαδημαική πορεία των πτυχιούχων της. Επομένως, η τοποθέτηση του κ. Νίκογλου έχει να κάνει (κατά την άποψη μου πάντα) με το κόστος ευκαιρίας των σπουδών που ενδεχομένως να πάνε στραφι(επαναλαμβάνω ότι η πνευματική πλευρά είναι ανεκτίμητη, η σκοπιά που το εξετάζω είναι αν πραγματικά αξίζει τον κόπο)ή να μη γίνει ποτέ η απόσβεση τους με οικονομικά κριτήρια. Συμπερασματικά , η προσφυγή σε εναλλακτικούς τρόπους μόρφωσης ή η γρηγορότερη είσοδος στην αγορά εργασίας ίσως να αποτελεί καλύτερη λύση.
Τέλος, θα ήθελα να εκφρασψ τα θερμά μου συγχαρητήρια στον κ. Νικογλου για την τοποθέτησή του επί του θέματος καθώς και για την ανάδειξη του.

Ανώνυμος είπε...

o.k.