Θα μου πείτε καλά όλα αυτά, αλλά που κολλάει η g700 σε αυτό το story της επιχειρηματικότητας; Για να δούμε λοιπόν που κολλάει!
Η g700 έχει προκληθεί λόγω έλλειψης επιχειρηματικής κουλτούρας και νοοτροπίας που διέπει κάθε επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος της Χώρας μας! Και εξηγούμαι: Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση επιχειρηματικότητας του ΙΟΒΕ (κατεβάστε εδώ, την Έκθεση Επιχειρηματικότητας, από το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Επιχειρηματικότητας), οι Έλληνες είναι από του πρώτους στον κόσμο όπου φοβούνται να ρισκάρουν και να κάνουν την δική τους επιχείρηση. Το βλέπετε χαρακτηριστικά στον παρακάτω πίνακα. Και όσοι νέοι ξεκινούν κάτι δικό τους, το ξεκινούν λόγο ανάγκης (επιχειρηματικότητα ανάγκης), και όχι επειδή εντοπίσανε κάποια ευκαιρία (επιχειρηματικότητα ευκαιρίας).
Αυτό συμβαίνει επειδή ο Έλληνας νέος, δεν ξέρει τι σημαίνει επιχειρηματικότητα! Φοβάται ότι με την αποτυχία θα είναι “δακτυλοδεικτούμενος” αφού τα ταμπού της Χώρας μας φαίνονται να είναι αξεπέραστα. Έχει έλλειψη αυτοπεποίθησης ότι μπορεί να πετύχει γιατί ποτέ κανένας δεν του έμαθε τα βασικά περί επιχειρήσεων, την λειτουργία τους, πως οργανώνονται, τι είναι στρατηγική και marketing. Η οικονομική του παιδεία επίσης είναι ελάχιστη. Θα θυμάστε όλοι το χρηματιστηριακό κραχ του ’99 στη Σοφοκλέους. Γιατί λέτε να έγινε αυτό; Γιατί κανείς δεν είχε ούτε την οικονομική, ούτε την επιχειρηματική παιδεία να αξιολογήσει τις καταστάσεις, και έγινε ότι έγινε.
Η έλλειψη επιχειρηματικής κουλτούρας από τους νέους ανθρώπους που τελειώνουν το λύκειο ακόμα και κάποιο πανεπιστήμιο είναι εμφανέστατη. Κάποιος γεωπόνος για παράδειγμα, που τελείωσε την σχολή του, μπορεί να είναι ο καλλίτερος επιστήμονας του κόσμου, και το πανεπιστήμιο του να του μετέδωσε όλη την απαραίτητη γνώση! Όμως το παιδί αυτό βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο δεν έχει ιδέα τι σημαίνει επιχειρηματικότητα. Είναι λογικό λοιπόν να φοβάται να ξεκινήσει κάτι δικό του και να πιστέψει στον εαυτό του. Θα προτιμήσει να στραφεί σε μια δουλειά σε κάποια ιδιωτική εταιρεία ή στο Δημόσιο.
Από τη στιγμή που λιγότεροι νέοι ξεκινούν την δική τους δουλειά (και όσοι ξεκινούν το κάνουν με σκοπό να βγάλουν ένα μεροκάματο), υπάρχει συσσώρευση για μια θέση στο δημόσιο ή μια θέση σε μια ιδιωτική εταιρεία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν το καλοκαίρι του 2006 παρακολουθούσα ειδήσεις στη ΝΕΤ, και είχε σαν θέμα τον διαγωνισμό για πρόσληψη με σύμβαση 500 ατόμων, 18μηνης διάρκειας, στον ΟΤΕ. Την τελευταία ημέρα προθεσμίας, η ουρά έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΟΤΕ στην Αθήνα, έφτανε το ενάμιση χιλιόμετρο!! Μου φάνηκε πραγματικά απίστευτο. Και με προβλημάτισε πάρα πολύ! Η μεγάλη διαθεσιμότητα εργατικών χεριών, είναι επόμενο να ρίξει τους μισθούς.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να ζητάμε ρουσφέτι από τους βουλευτές και όσους έχουν “άκρες” για να μπούμε με Stage (το πρόγραμμα 18μηνης απασχόλησης, των 600 ευρώ, και χωρίς ένσυμα), σε κάποια εταιρεία ή ακόμα και σε Δημόσια Υπηρεσία. Δυστυχώς φίλοι μου αυτή είναι η Ελληνική πραγματικότητα!
Και φτάνουμε στο διαταύτα! Τι μπορούμε να κάνουμε; Υπάρχει λύση να ξεφύγουμε από την g700; Μερικές σκέψεις είναι οι παρακάτω:
- Η επιχειρηματική παιδεία, και η καλλιέργεια ενός επιχειρηματικού πνεύματος είναι η προσέγγιση που θέτω μέσα από αυτή εδώ την δημοσίευση.
- Να μπει ως βασικό μάθημα, από το δημοτικό ακόμα, το μάθημα της επιχειρηματικότητας! Και να αναβαίνει ο βαθμός δυσκολίας του στο Γυμνάσιο και Λύκειο. Δεν θα είμαστε οι πρώτοι που θα το κάνουμε. Στην Δανία, Σουηδία και τις Κάτω Χώρες, ήδη γίνεται. Οι μαθητές στο Λύκειο φτάνουν να έχουν τις δικές τους εικονικές επιχειρήσεις (business simulation). Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μένουμε πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη!
- Ίδρυση ακαδημίας επιχειρηματικότητας, όπου θα μπορούν οι νέοι να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις για μια επιχειρηματική και οικονομική παιδεία.
- Προβολή από τα μέσα μαζική ενημέρωσης, ιστοριών επιτυχίας διαφόρων επιχειρηματιών. Όχι όμως με έμφαση στον υλικό πλούτο που αποκτούν (λεφτά, σκάφη, κλπ.), αλλά με έμφαση στο ότι δημιουργήσανε κάτι καινούριο, κάτι νέο και καινοτόμο, που τους έκανε να αισθανθούν καλά.
Αυτές είναι μερικές από τις σκέψεις μου. Σίγουρα είναι πολλά ακόμα που μπορούν να γίνουν και από πλευρά πολιτείας τα οποία δεν αναφέραμε, όπως κίνητρα για δημιουργία νέων επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό σύστημα, κλπ. Σταματάω εδώ προς το παρόν. Θα χαρώ να ακούσω τα σχόλια και τις δικές σας απόψεις. Ίσως να βγάλουμε κάτι τελικά.
Βασίλης Παππάς
Επιχειρηματικός Σύμβουλος
http://epixeirein.blogspot.com
Καταρχήν λέγοντας επιχειρηματικότητα δεν εννοούμε μόνον την ίδρυση νέων επιχειρήσεων όπως θα διαβάζετε σε πολλά βιβλία, αλλά κάτι άλλο, λίγο πέρα από αυτό! Εννοούμε μια ολόκληρη “αντίληψη” περί επιχειρήσεων και αντιμετώπισης της ίδιας της ζωής! Μια “αντίληψη” που περιλαμβάνει το ρίσκο του νέου ξεκινήματος, και της δημιουργίας. Του προγραμματισμού και της στρατηγικής σκέψης (ξέρω που είμαι, που θέλω να πάω και πως θα πάω). Της αντιμετώπισης και συμπεριφοράς προς τον πελάτη. Της ενέργειας και διάθεσης για συνεχής μάθηση. Της διαρκής αναζήτησης Νέων ευκαιριών και την ανάληψη ρίσκου. Αυτό είναι επιχειρηματικότητα! Και αυτός είναι ο επιχειρηματίας. Δεν κάθετε με σταυρωμένα χέρια να περιμένει την μοίρα του. Δημιουργεί την μοίρα του!
Αναρτήσεις
