Πως θα Αναζητήσετε Νέες Επιχειρηματικές Ιδέες
Κάθε επιχείρηση ξεκινάει με μια ιδέα. Η ανεύρεση όμως της “ιδέας” είναι ίσως από τα δυσκολότερα πράγματα για πολλούς ανθρώπους και κυρίως τους νέους που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον επαγγελματικό χώρο. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν. Μπερδεύονται και τελικά βαλτώνουν. Παρακάτω θα δούμε εφτά σημαντικά βήματα που θα σας βοηθήσουν να αναζητήσετε νέες επιχειρηματικές ιδέες.
Συχνά έρχομαι αντιμέτωπος με ερωτήσεις όπως, “…πες μας κάποια ιδέα να ξεκινήσουμε!” ή “…ποια επιχείρηση λείπει από την περιοχή;”. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι έτοιμες λύσεις με εγγύηση επιτυχίας δεν υπάρχουν! Υπάρχουν όμως μερικοί τρόποι που μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε μια καλή αρχή:
1. Διαλέξτε κάτι που αγαπάτε πραγματικά
Καταρχήν αυτό που θα κάνετε θα πρέπει να το αγαπάτε! Όσο καλή ιδέα και αν είναι, δεν θα πετύχει εάν δεν δείξετε όρεξη και διάθεση για να πετύχει. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν πολλοί, είναι ότι μπαίνουν σε έναν κλάδο που δεν τους αρέσει πραγματικά και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Στη συνέχεια πιέζονται να τα καταφέρουν αλλά “δεν τους βγαίνει”. Χρειάζεται πάθος και ενθουσιασμός για να πετύχετε. Και αν δεν κάνετε κάτι που να σας “τραβάει”, δεν θα έχετε ούτε πάθος, ούτε ενθουσιασμό. Διαλέξτε λοιπόν ένα πεδίο το οποίο σας αρέσει να ασχοληθείτε. Κάντε μια επιχείρηση που θα την αγαπήσετε και θα αισθάνεστε ωραία όταν μπαίνετε μέσα το πρωί.
2. Ψάξτε για προβλήματα !
Όσο περίεργο και αν σας ακούγεται, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναζητήστε νέες ιδέες. Βγείτε έξω και ψάξτε για προβλήματα παντού! Τι προβληματίζει τον κόσμο και τους καταναλωτές; Τι ψάχνει και δεν το βρίσκει; Τι δεν του αρέσει; Εσείς οι ίδιοι τι προβλήματα αντιμετωπίζετε; Μπορείτε να σκεφτείτε ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που θα δίνει την λύση; Όπου υπάρχει ένα πρόβλημα, υπάρχει και μια λύση, που σημαίνει ότι υπάρχει και μια ευκαιρία, για να κάνετε την λύση, επιχείρηση!!
3. Θα μπορούσατε να μετατρέψετε το χόμπι σας σε επιχείρηση;
Ίσως στον ελεύθερο χρόνο σας έχετε αποκτήσει ικανότητες και γνώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε επιχείρηση. Έχοντας την τεχνογνωσία, κάτι που κάνετε για ευχαρίστηση, θα μπορούσε να σας αποδώσει χρήματα. Πριν μερικούς μήνες, επισκέφθηκε το γραφείο μου μια κυρία όπου στον ελεύθερο χρόνο της και για να χαλαρώσει φτιάχνει μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, και λικέρ. Σήμερα σκέφτεται να ξεκινήσει την δική της επιχείρηση πουλώντας τα προϊόντα αυτά!
4. Επισκεφθείτε Εμπορικές Εκθέσεις
Οι επισκέψεις σε εκθέσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού μπορούν να σας βοηθήσουν σημαντικά. Ίσως δείτε κάποιο προϊόν το οποίο δεν υπάρχει στον τόπο σας και μπορείτε να το φέρετε. Μια υπηρεσία που επίσης δεν υπάρχει και θα μπορούσατε να εφαρμόσετε. Σε κάθε περίπτωση βλέποντας νέα πράγματα, το μυαλό σας θα ανοίξει περισσότερο που σημαίνει ότι μπορεί να σκεφτείτε μια καλή ιδέα!
5. Βρείτε τις νέες τάσεις
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι; Πως ξοδεύουν τα χρήματα τους; Σε ποιες περιοχές πηγαίνουν να ζήσουν; Ποιες υπηρεσίες απαιτούν; Ποια προϊόντα θα χρειαστούν; Τι άλλο θα ήθελαν και δεν το έχουν; Παρακολουθήστε τα νέα, εφημερίδες και περιοδικά. Το internet είναι επίσης μια πολύ καλή πηγή. Επισκεφθείτε web sites εφημερίδων και περιοδικών άλλων χωρών και κυρίως της Αμερικής. Προσπαθήστε να καταγράψετε τις νέες τάσεις, δείτε ποιες ευκαιρίες δημιουργούνται και μπορούν να γίνουν επιτυχημένες επιχειρήσεις.
6. Αντιγράψτε μια ιδέα !
Μια ιδέα δεν είναι απαραίτητο να είναι νέα ή ακόμα και αρχική. Στην πραγματικότητα ελάχιστες επιχειρήσεις είναι βασισμένες σε νέες ιδέες. Παρατηρήστε τι συμβαίνει πέρα από τον τόπο που ζείτε, στις υπόλοιπες περιοχές της Χώρας μας αλλά και στο εξωτερικό. Τι δεν έχουμε και θα μπορούσατε να φέρετε; Ποιες επιχειρήσεις πηγαίνουν καλά στις άλλες περιοχές και εμείς ακόμα δεν έχουμε; Ψάξτε για ήδη επιτυχημένες ιδέες και κάντε την δική σας επιχείρηση.
7. Κάντε την δική σας επιχείρηση σας μέσω franchising
Το franchising είναι μια συνεχώς αυξανόμενη μέθοδος για την δημιουργία μιας επιχείρησης. Η επίσκεψη σε μια έκθεση franchising θα σας δώσει σίγουρα πολλές νέες ιδέες. Η απόφαση όμως να επενδύσετε σε ένα σύστημα franchise και η διαδικασία επιλογής της κατάλληλης ιδέας είναι σημαντικό βήμα και σίγουρα θα πρέπει να δαπανήσετε πολύ χρόνο σε έρευνα, πριν πάρετε την τελική απόφαση.
Ελπίζω έως τώρα να έχετε πάρει μια ιδέα για τον τρόπο που μπορείτε να ξεκινήσετε την αναζήτηση νέων επιχειρηματικών ευκαιριών. Το σημαντικό είναι να υιοθετήσετε τον "τρόπο σκέψης", παρά να ψάχνετε για “έτοιμες λύσεις”.
Εάν ακόμα δεν έχετε κάποια ιδέα, δοκιμάστε να ρωτήσετε φίλους, γνωστούς και την οικογένεια σας. Εξαντλήστε όλες τις ιδέες που έχουν. Ρωτήστε τους ξανά και ξανά. Ακολουθήστε τα βήματα που είδαμε, και σύντομα θα έρθετε πιο κοντά σε μια νέα επιχειρηματική ιδέα !!
Follow my posts on Twitter and Facebook.
Επίσης σχετικά άρθρα που μπορείτε να διαβάσετε:
- Όταν ο καιρός για μια Ιδέα έχει φτάσει
- Τι να κάνετε και τι Όχι πριν ξεκινήσετε μια νέα επιχείρηση
- Πως θα φτιάξετε το δικό σας Επιχειρηματικό Σχέδιο
- Τρεις Μύθοι για τις επιχειρήσεις
- Marketing: Πως θα ξεκινήσετε!
Αναρτήσεις
21 σχόλια:
Διευρύνοντας το θέμα, θα ήθελα να προσθέσω στα παραπάνω - πολύ σωστά σημεία - και κάποια άλλα προς γόνιμο προβληματισμό των επίδοξων επιχειρηματιών:
1. Είναι άλλο πράγμα η επιχείρηση και άλλο η αυτοαπασχόληση. Στην Ελλάδα έχουμε τεράστιο ποσοστό "επιχειρηματιών" (στην πραγματικότητα αυτοαπασχολούμενων) οι οποίοι έχουν μιά δουλειά που πολύ συχνά μετεξελίσσεται σε δουλεία... Επιχειρηματίας δεν είναι αυτός που "ανεβάζει και κατεβάζει ρολά", δεν είναι αυτός που δουλεύει μέσα στην "επιχείρησή" του και του οποίου το εισόδημα εξαρτάται από την παρουσία του στο χώρο εργασίας του. Επιχειρηματίας είναι αυτός που δουλεύει πάνω στην επιχείρησή του και του οποίου το εισόδημα δεν επηρεάζεται ακόμα και από την μακρόχρονη απουσία του...Ο τελευταίος αξιοποιεί συστήματα, χρόνο, γνώσεις, κεφάλαια άλλων...Επομένως ο επιχειρηματίας δημιουργεί και αναπτύσσει μια μηχανή παραγωγής πλούτου της οποίας η λειτουργία και η απόδοση δεν εξαρτάται από την προσωπική του μόνο συμβολή.
2. Το "επιχειρείν" από ανάγκη (που είναι σαφέστατη τάση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης άλλων προφανών επαγγελματικών διεξόδων) σπάνια αποδεικνύεται υγιής επιλογή.
3. "Επιχειρώ" σημαίνει αναλαμβάνω κινδύνους (και όχι μόνο οικονομικούς) και αποδέχομαι τις συνέπειες. Και επειδή είναι σπάνιο το πρώτο εγχείρημα να στεφθεί με επιτυχία (συνήθως μια ή και περισσότερες "αποτυχίες" προηγούνται της επιτυχίας)πρέπει να ξέρει κάποιος, προτού επιχειρήσει, εάν αντέχει συναισθηματικά να πληρώσει το τίμημα.
4. Από μόνη της η "επιχειρηματική ιδέα" δεν αρκεί εάν δεν υπάρχει Επιχειρηματικό ΟΡΑΜΑ (πολύ παρεξηγημένη έννοια) και Επιχειρηματικό Σύστημα.
5. Η αναγνώριση των τάσεων και των ευκαιριών απαιτεί σοβαρή Έρευνα Αγοράς και όχι συλλογή απόψεων και μάλιστα από καλοπροαίρετους μεν αλλά "άσχετους".
6. Οι ευκαιρίες βρίσκονται σε αυτά που δεν έχουν ακόμα γίνει ευρύτερα γνωστά και αποδεκτά. Ιδέες που δούλεψαν στο παρελθόν ή/και δείχνουν ακόμα να δουλεύουν, πολύ πιθανόν να ολοκληρώνουν όπου νάναι τον κύκλο ζωής τους...
7. Η (συνεχής) εκπαίδευση, η επιμόρφωση και η γνωριμία και συναναστροφή με επιτυχημένους επιχειρηματίες είναι κεφαλαιώδους, επίσης, σημασίας.
Φίλε Libako πολύ σημαντικά όσα αναφέρεις στο σχόλιο σου. Πάνω σε αυτά που γράφεις θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:
1ο σημείο: Λες “άλλο πράγμα η επιχείρηση και άλλο η αυτοαπασχόληση” και “Επιχειρηματίας είναι αυτός που δουλεύει πάνω στην επιχείρησή του και του οποίου το εισόδημα δεν επηρεάζεται ακόμα και από την μακρόχρονη απουσία του”. Πολύ σωστά και τα δύο! Απλά στην Ελλάδα συγχέουμε τον επιχειρηματία με τον αυτοαπασχολούμενο! Πιο σωστό θα ήταν και εγώ στο post μου να αναφερθώ στην αυτοαπασχόληση, που αργότερα και με προϋποθέσεις μπορεί να μετατραπεί σε επιχείρηση!
2ο σημείο: “Το επιχειρείν από ανάγκη (που είναι σαφέστατη τάση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης άλλων προφανών επαγγελματικών διεξόδων) σπάνια αποδεικνύεται υγιής επιλογή.”
Εξαρτάται θα έλεγα! Μπορεί κάποιος να ξεκίνησε μια “μικρή επιχείρηση” από ανάγκη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δείξει όρεξη και διάθεση για δουλειά. Μπορεί να έχει οργάνωση και σύστημα που θα δουλέψει, που εν τέλει τα στοιχεία αυτά μπορούν να οδηγήσουν την επιχείρηση αυτή στην επιτυχία …παρόλο που ξεκίνησε από ανάγκη!
3ο σημείο: “…πρέπει να ξέρει κάποιος, προτού επιχειρήσει, εάν αντέχει συναισθηματικά να πληρώσει το τίμημα”. Συμφωνώ!
4ο σημείο: “Από μόνη της η "επιχειρηματική ιδέα" δεν αρκεί εάν δεν υπάρχει Επιχειρηματικό ΟΡΑΜΑ (πολύ παρεξηγημένη έννοια) και Επιχειρηματικό Σύστημα”. Επίσης συμφωνώ. Και για να σου δώσω homework …έχεις κάποιο παράδειγμα που μπορείς να αναφέρεις;;
5ο σημείο: Σωστό! Βέβαια στο post αναφέρομαι στις ιδέες που μπορεί να πάρει κάποιος κοιτάζοντας τις τάσεις και τις αλλαγές που πραγματοποιούνται γύρω μας σε όλους τους τομείς ώστε να πάρει ιδέες. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αποθήκευση data, στην αρχή είχαμε τις floppy disk, μετά τα CD, μετά τα DVD, και τώρα τα flash disks. Επίσης η νέα τάση με τα social media, η στροφή προς τα οικολογικά προϊόντα και τον υγιεινό τρόπο ζωής, κλπ. Μέσα από όλες αυτές τις αλλαγές, κάποιοι βγάλανε πολλά λεφτά, πουλώντας προϊόντα. Σίγουρα όμως πριν ξεκινήσει κάποιος μια δραστηριότητα, η Έρευνα Αγοράς είναι εξαιρετικά απαραίτητη!
6ο σημείο: Γενικότερα είναι σωστό, αλλά υπάρχουν παραδοσιακά επαγγέλματα που δουλεύουν και θα συνεχίσουν να δουλεύουν. Για παράδειγμα, ένα εστιατόριο είναι μια απλή ιδέα, και δεν θα αποτύχει επιχειρηματικά εάν αυτός που θα το ξεκινήσει (μετά από την απαραίτητη έρευνα βέβαια) το δουλέψει σωστά και “διαφορετικά” από τους υπόλοιπους. Το θέμα πολλές φορές δεν είναι η ιδέα (το οποίο σίγουρα είναι πολύ σημαντικό), αλλά “τι κάνεις” με την ιδέα αυτή. Έχω δει ανθρώπους να περιμένουν να τους κατέβει η τέλεια ιδέα για να ξεκινήσουν κάτι, και τελικά μένουν για χρόνια άπραγοι χωρίς να ξεκινήσουν τίποτα. Μέσα από την εμπειρία μου, η “τέλεια ιδέα” σπάνια συμβαίνει! Η γνώμη μου είναι πως εάν κάποιος έχει μια απλή ιδέα στην οποία είναι αποφασισμένος να αφοσιωθεί και να την κάνει να πετύχει, χωρίς απαραίτητα να είναι πρωτότυπη, να προχωρήσει και να μην περιμένει!!
7ο σημείο: Σίγουρα συμφωνώ στο θέμα της εκπαίδευσης. Όσον αφορά τις συναναστροφές με τους επιτυχημένους επιχειρηματίες, προσθέτω: “Εάν θέλεις να πετάξεις με τους αετούς, μην κάνεις παρέα με τις γαλοπούλες” …δεν θυμάμαι ποιος το είπε αλλά είναι πολύ σωστό!
Φίλε Βασίλη, είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και αλληλοσυμπληρωνόμαστε! Συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλιά σου.
Ως προς την "εξ ανάγκης επιχειρηματικότητα" ασφαλώς - και ευτυχώς - υπάρχουν εγχειρήματα που στέφονται με επιτυχία. Ουσιαστικά, αυτό που ήθελα να επισημάνω είναι πως αρκετοί "προσφεύγουν" στην αυτοαπασχόληση, στο επιχειρείν, παρότι δεν έχουν το κατάλληλο προφίλ (π.χ μπορεί να είναι άτομα που έχουν ως βασική αξία (core value) και καθοδηγούνται από την ανάγκη "της ασφάλειας" και, προφανώς, αυτό δεν συνάδει με το επιχειρηματικό πνεύμα που εμπεριέχει ανάληψη κινδύνων, διαχείριση αλλαγών κλπ). Επίσης, συχνά, τα άτομα αυτά κατεβαίνουν στο στίβο απροετοίμαστα, συνήθως επιλέγουν "την πεπατημένη" και με λάθος κριτήρια (αφού κάποιοι άλλοι στην αγορά μοιάζουν να τα βγάζουν πέρα με μαγαζιά ειδών δώρου/ρούχων/με café, με DVD -club κλπ. και εγώ θα ανοίξω ένα...).
Το επιχειρηματικό όραμα (entrepreneurial and/or corporate vision) στο οποίο αναφέρομαι είναι βεβαίως πολύ περισσότερα πράγματα από το σύνηθες "κίνητρο" πολλών επίδοξων επιχειρηματιών που εκφράζεται με αποστροφές όπως:"να βγάλω τα προς το ζην/να βγάλω λεφτά κλπ..). Για να μην παρασυρθώ σε ορολογίες, ανάλυση εννοιών και το κάνουμε "ακαδημαΐκό" το post, απαντώ στην "πρό(σ)κλησή" σου για homework με το εξής: ένα κλασσικό παράδειγμα επιχειρηματικού οράματος είναι αυτό του Walt Disney ο οποίος πέθανε πριν την υλοποίηση της Disney World στην Florida. Σε σχετικό σχόλιο που έγινε από κάποιον την ημέρα των εγκαινίων (για το πόσο κρίμα ήταν που ο Walt δεν μπόρεσε να ζήσει για να δεί το έργο του..), η χήρα του νομίζω απάντησε πώς "ακριβώς επειδή ο Walt το οραματίστηκε και το σχεδίασε στο μυαλό του μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, υπάρχει σήμερα η Disney World..). Κάτι αντίστοιχο είχε πει σε μια συνέντευξή του ο Λουκιανός Κηλαηδόνης όταν ρωτήθηκε πως ένιωσε όταν στις αρχές της δεκαετίας του 80 έκανε το θρυλικό "πάρτυ στη Βουλιαγμένη". Απάντησε πως εκείνος "είχε ήδη ζήσει όλη αυτή τη γιορτή, την ατμόσφαιρα κλπ, όλο το διάστημα που δούλευε στο μυαλό του την ιδέα".
Ως προς το Σύστημα τώρα, νομίζω πως αυτό που είναι πιο οικείο σήμερα στον κόσμο και πιθανόν ευκολότερα κατανοητό, είναι το "Σύστημα του franchise". Ουσιαστικά, είναι οι συγκεκριμένες, τυποποιημένες, αναπαράξιμες διαδικασίες που κάνουν το μοντέλο να λειτουργεί με επιτυχία σε όλα τα επίπεδα (και ανεξάρτητα από το ιδιαίτερο "ταλέντο/ευρηματικότητα" κλπ του δημιουργού ή του χρήστη. Σε αντίθεση με τον τυπικό αυτοαπασχολούμενο/"άνθρωπο ορχήστρα" που όλα περνάνε από το χέρι του, ο επιχειρηματίας που αναπτύσσει ή αξιοποιεί συστήματα όπως π.χ το franchise, δουλεύει "πάνω" και όχι "μέσα" στην επιχείρησή του και φροντίζει για τον πολλαπλασιασμό/την "κλωνοποίηση" της επιχείρησής του και άρα την "απελευθέρωσή" του.
Όπως πολύ σωστά λες, υπάρχουν άνθρωποι που ίσως λόγω ανασφάλειας ή τελειομανίας αναζητούν την "μοναδική", την "τέλεια" ιδέα, τις "ιδανικές συνθήκες" κλπ και βέβαια είτε χάνουν τις ευκαιρίες (που άλλοι αξιοποιούν ενώ εκείνοι δεν τις δεν αναγνωρίζουν), είτε αποφασίζουν κάποια στιγμή και υπό το κράτος της πίεσης λόγω του χρόνου που ήδη παρήλθε να κάνουν το σταυρό τους και να τολμήσουν το "απονενοημένο επιχειρηματικό άλμα"...
Σχετικά με αυτό που λες ότι είναι προτιμότερο να δουλέψεις με συνέπεια πάνω σε μια απλή ιδέα αντί να περιμένεις την "πρωτότυπη" θυμήθηκα την εξής ιστορία: πριν από 20-25 χρόνια ενας κορυφαίος αμερικανός καθηγητής - ειδικός σε θέματα βιομηχανικής παραγωγής, προσκλήθηκε και εγκαταστάθηκε στην Ιαπωνία όπου ανέλαβε το ρόλο ειδικού συμβούλου στην αυτοκινητοβιομηχανία. Ενώ οι αμερικανικές εταιρίες είχαν στραφεί εκείνη την εποχή στον σχεδιασμό και την παραγωγή "ξεχωριστών & καινοτόμων" μοντέλων, οι Ιάπωνες, υπό την καθοδήγησή του, έκαναν συνεχείς μικροβελτιώσεις στα υπάρχοντα μοντέλα τους, στις διαδικασίες παραγωγής, ποιοτικού ελέγχου κλπ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τελικά οι Ιάπωνες, χωρίς να εντυπωσιάσουν, επικράτησαν στην παγκόσμια αγορά και τα μοντέλα τους χαίρουν εκτίμησης σε θέματα ποιότητας κατασκευής, αξιοπιστίας, μακροζωΐας κλπ..
Κλείνω με μια άλλη ιστορία που είχα διαβάσει παλαιότερα: ρώτησαν κάποτε τον Ωνάση τί θα έκανε εάν ήταν/ξαναγινόταν φτωχός. Και εκείνος φέρεται να απάντησε ότι θα επιδίωκε να γινόταν σερβιτόρος στις λέσχες που συχνάζουν οι πλούσιοι για να είναι κοντά τους, να τους ακούει πως μιλάνε, να εμπνέεται, να μαθαίνει από τους επιτυχημένους.
Ακούω πάρα πολλά για το επιχειρηματικό όραμα, για το δημουργικό πνεύμα, για την καινοτομία, για την αξιοποίηση της ευκαιρίας, για το επιχειρηματικό σύστημα, για τη σημασία της γνώσης και με βρίσκουν όλα σύμφωνο. Όμως θα ήθελα να συζητήσουμε και σε πιο πρακτικό επίπεδο. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε στο θέμα: "Προτάσεις σχετικά με το πώς μπορεί ένας νέος άνθρωπος, μισθωτός, με οικογένεια, με στεγαστικό δάνειο, με καθημερινό ωράριο στη δουλειά, χωρίς περιουσιακά στοιχεία και χωρίς χρήματα, να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά αυτού του είδους της ζωής και να διεκδικήσει την οικονομική του ελευθερία μέσω μιας επιχείρησης." Θα ήθελα αν γίνεται να μείνουμε σε πρακτικό επίπεδο προτείνοντας λύσεις και με γνώμονα πάντα το γεγονός ότι μιλάμε για την Ελλάδα.
Aγαπητέ zerocοol, κατά την δική μου αντίληψη, οι προσωπικές ή οι γενικότερες "συνθήκες", η έλλειψη κεφαλαίων, ακόμα και η όποια πραγματική ή φανταστική ελληνική "ιδιαιτερότητα", δεν αποτελούν εμπόδιο στην ανεύρεση λύσεων. Αντίθετα, οι "συνθήκες" αυτές μπορούν κάλλιστα να συνιστούν ευκαιρία...
Ασφαλώς και υπάρχουν αξιόλογες και δοκιμασμένες και προσιτές προτάσεις αλλά προσωπικά, θα αποφύγω να ενδώσω στον πειρασμό (και όχι επειδή είμαι θεωρητικός, το αντίθετο), να σε καθοδηγήσω ή/και να σου υποδείξω "συγκεκριμένες λύσεις" και μάλιστα καταχρώμενος της φιλοξενίας του οικοδεσπότη αυτού του αξιόλογου και φιλόξενου blog. Ενδεχομένως, να επικοινωνήσουμε κάποια στιγμή απευθείας.
Θα μ’ενδιέφερε όμως να μάθω τί είναι για εσένα, πως εσύ ορίζεις την οικονομική ελευθερία την οποία θέλεις να διεκδικήσεις μέσω επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Αγαπητέ libakos, οικονομική ελευθερία για μένα σημαίνει να πάψει κανείς να δουλεύει σκληρά καθημερινά για να αποκτήσει τα προς το ζην και αντί αυτού να βάλει το χρήμα να δουλεύει για αυτόν με επιχειρήσεις και επενδύσεις. Νομίζω ότι πολύ σύντομα και απλουστευμένα αυτός είναι ο ορισμός της οικονομικής ελευθερίας. Επίσης πιστεύω ότι πλούσιος είναι αυτός που εκτός από χρήματα έχει και χρόνο για να τα απολαύσει. Αλλιώς είναι ένας φτωχός με πολλά χρήματα.
Το ότι επικαλέστηκα την ελληνική ιδιαιτερότητα δεν είναι για να "γκρινιάξω" για τα δήθεν κακώς κείμενα στη χώρα μας, αλλά για να υπενθυμίσω ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα και όχι στις ΗΠΑ (μιας και επικαλείσαι τον R. Kiyosaki) για παράδειγμα, όπου προφανώς ισχύουν κάποια άλλα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα.
Έχω λίγους φίλους και γνωστούς οι οποίοι δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά με σχετική επιτυχία και κανείς τους δεν ξεκίνησε από το μηδέν. Όλοι τους είχαν ένα σημαντικό οικονομικό οικογενειακό υπόβαθρο το οποίο και αξιοποίησαν και συνεχίζουν να αξιοποιούν στη δουλειά τους μέχρι σήμερα. Απλώς παρατηρώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον σήμερα να ξεκινήσει από το απόλυτο οικονομικό μηδέν και να περάσει στην άλλη όχθη. Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε αυτό.
Αγαπητέ zerocool σε βρίσκω καλά διαβασμένο και μάλλον περισσότερο "υποψιασμένο" απ'ότι αφήνεις να διαφανεί. Πλούσιο θα χαρακτήριζα κάποιον του οποίου το βιoτικό επίπεδο (όποιο και εάν είναι αυτό)
δεν εξαρτάται από εισόδημα προερχόμενο από προσωπική εργασία.
Για τις συνθήκες στις ΗΠΑ δεν έχω προσωπική εμπειρία. Ωστόσο, εκτιμώ πως το επιχειρείν είναι συστατικό στοιχείο της αμερικανικής κουλτούρας τους (το περίφημο αμερικανικό όνειρο παραμένει δυνατό ως κίνητρο)και, επιπλέον, η επιχειρηματική αποτυχία δεν στιγματίζει κάποιον όπως γίνεται πολύ συχνά εδώ. Βέβαια, εκεί, οι επιχειρηματικές προσπάθειες υποστηρίζονται ποικιλοτρόπως (διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης, φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές, δομές υποστήριξης κλπ..), τομείς που σε εμάς, επιεικώς, χωλαίνουν.
Κατά τη χιουμοριστική ρήση "κάλλιο 'Ελλην και υγιής, παρά Άγγλος και ασθενής" θάλεγα ότι σίγουρα είναι καλύτερο να ξεκινήσει κάποιος έχοντας ήδη ενα οικονομικό υπόβαθρο απο το να ξεκινήσει από το απόλυτο μηδέν. Όμως και το τελευταίο (το απόλυτο μηδέν) είναι σχετικό. Ο Kiyosaki, μιας και τον επικαλούμαστε συνεχώς, θάλεγε ότι το σπίτι (πάνω στο οποίο υπάρχει το στεγαστικό) είναι είτε στοιχείο του Ενεργητικού, είτε του Παθητικού ανάλογα με τη χρήση που (θέλουμε ) να κάνουμε..Θα μπορούσε η αξία αυτού του σπιτιού να δημιουργήσει χρηματοροή;
Σαφώς, κατά την δική μου αντίληψη και εμπειρία τα κεφάλαια δεν είναι προαπαιτούμενο για να δημιουργήσει κάποιος χρήματα. Και ναι, υπάρχουν αξιόλογα οικονομικά "οχήματα" που, χωρίς τα συνήθη "βάρη", μπορούν "να σε περάσουν με ασφάλεια στην άλλη όχθη".
Θα ήθελα να έχω μερικά από αυτά "οχήματα" στο γκαράζ μου. Και επειδή προσπαθώ να μορφωθώ οικονομικά και να γίνω financially literate, μήπως γνωρίζεις κάποιο βιβλίο ή άλλη πηγή πληροφορίας που να πραγματεύεται τη χρήση των εν λόγω "οχημάτων"; Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα.
Από το να συλλέξεις και να διατηρείς διάφορα "οχήματα" στο γκαράζ, καλύτερο είναι να τα δείς, να τα αξιολογήσεις, να κάνεις test drive
και να επιλέξεις να χρησιμοποιήσεις το κατάλληλο "όχημα" για τον αντίστοιχο προορισμό.
Στείλε μου στο: Libakos@yahoo.gr στοιχεία επικοινωνίας, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ και να σου υποδείξω πηγές πληροφόρησης.
@libakos
@zerocool
Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή την συζήτηση σας, και πρέπει να σας πω ότι είναι ένας από τους καλλίτερους διαλόγους που έχουνε γίνει στο blog.
Μια από τις αγαπημένες μου ρήσεις είναι αυτή του Yogi Bera, που είπε “Εάν δεν ξέρεις που θέλεις να πας, το πιθανότερο είναι να βρεθείς σε άλλο μέρος”. Πρέπει λοιπόν να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε. Να καθορίσουμε τουλάχιστον τα standards για την προσωπική μας ζωή και το life-style που θα θέλαμε να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια!
Για εμένα είναι η πρώτη και βασικότερη ενέργεια πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο!! Αφού λοιπόν μετά από σκέψη και εσωτερική αναζήτηση βρούμε πως θα θέλαμε να είμαστε στο μέλλον (πόσα λεφτά θέλουμε να βγάζουμε; σε τι σπίτι θέλουμε να ζούμε; θέλουμε να πηγαίνουμε ταξίδια και πόσες φορές τον χρόνο; ποιες γνώσεις θέλουμε να έχουμε αποκτήσει; πως θέλουμε να μας βλέπει η κοινωνία; θα κάνουμε κοινωνικό έργο; Γενικότερα ποιος είναι ο τρόπος ζωής που θέλουμε να ζήσουμε!!). Το επαναλαμβάνω, είναι ίσως η βασικότερη ενέργεια πριν κάνει κάποιος οτιδήποτε άλλο.
Όταν λοιπόν βρεθεί το επιθυμητό σημείο στο μέλλον, έχουμε κάποιον προορισμό. Ξέρουμε προς τα πού κατευθυνόμαστε. Και προσπαθούμε να φτάσουμε εκεί.
Το “όχημα”, που αναφέρατε και οι δύο σας είναι το σημαντικό σημείο σε αυτή την φάση!! Δίνω ένα παράδειγμα:
Μπορεί κάποιος να έχει μια καταπληκτική Ferrari κάτω από το σπίτι και να κάνει βόλτες στην γειτονιά του, να γυρίζει την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη. Όμως εάν το σημείο που επιθυμεί να πάει στον χάρτη βρίσκεται στην Αυστραλία ή την Αμερική αυτό το εξαιρετικό όχημα, του είναι παντελώς άχρηστο. Δεν μπορεί να τον βοηθήσει να φτάσει στον προορισμό του. Και προφανώς ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε “λάθος όχημα”!!
Για να επανέλθουμε: Μπορεί για κάποιους ο τρόπος ζωής που θα επιλέξουνε για τον εαυτό τους και την οικογένεια τους να καλύπτεται με έναν ή δυο μισθούς,, οπότε το κατάλληλο όχημα για αυτούς είναι μια θέση στο δημόσιο, για κάποιους άλλους προκειμένου να φτάσουν στον τρόπο ζωής που θα θέλανε, το όχημα μπορεί να είναι η “επιχειρηματικότητα”, κλπ.
Δεν υπάρχει καλό και κακό όχημα. Υπάρχει “σωστό” όχημα. Το σωστό μπορεί να είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αυτό που θα πάει εσένα προσωπικά στον προορισμό σου, είναι για εσένα το σωστό όχημα.
Εάν δεν ξέρεις που θέλεις να πας, δεν θα μπορέσεις να βρεις και το κατάλληλο όχημα. Οπότε προτείνω (και απευθύνομαι σε όλους τους φίλους του blog που παρακολουθούν την συζήτηση) να μην ψάξετε πρώτα για το όχημα. Ψάξτε για το που θα θέλατε να βρίσκεστε στο μέλλον. Και μετά ερευνάτε από όλα τα “διαθέσιμα οχήματα”, πιο είναι κατάλληλο για να σας πάει εκεί που θέλετε!!
Μπράβο Βασίλη!
Διατύπωσες & συνόψισες όλη την ουσία με έξοχο, πραγματικά, τρόπο.
Πράγματι, ο καθορισμός του προορισμού καθώς και ο ρεαλιστικός οραματισμός της διαδρομής συνιστούν θεμελιώδεις παράγοντες επιτυχίας. Και επιτυχία είναι η προσωπική κατάκτηση αυτού που ορίζει ο καθένας ως ευτυχία.
Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το blog. Πολύ ωραίο θέμα και αρκετά καλό για κάποιον που δεν ξέρει που 'πατάει'. Θα ήθελα να σας κάνω μόνο μια ερώτηση σχετικά με τα σχόλιά σας και το οποίο είναι και απορία δικιά μου. Αναφέρετε ότι άλλο επιχείρηση και άλλο αυτοαπασχολούμενος. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το ένα από το άλλο; Το αριθμός τον ατόμων; Δηλαδή αν κάποιος αυτοαπασχολούμενος προσλάβει μια γραμματέα μέσο ΟΑΕΔ και πάρει και φοιτητές για πρακτική θεωρείται ότι έχει επιχείρηση; Επίσης μη ξεχνάμε ότι πολλές φορές οι 'αυτοαπασχολούμενοι' κάνουν δουλειές πολλών ατόμων μαζί.
Ευχαριστώ
Γεια σου Αλέξανδρε και καλός ήλθες στο blog,
Την απάντηση στην ερώτηση σου την έχει ήδη δώσει ο libakos στην αρχή των σχολίων, οπότε και σε παραπέμπω εκεί.
Αυτό που απλά έχω να συμπληρώσω και ίσως σε βοηθήσει είναι το εξής: Η διαφορά μεταξύ αυτοαπασχολούμενου και επιχειρηματία δεν έχει να κάνει με τον αριθμό του προσωπικού, ή ακόμα αν θέλεις και τα χρήματα που έχει κάποιος. Ο επιχειρηματίας είναι αυτός που έχει και χρήμα και χρόνο. Ο αυτοαπασχολούμενος μπορεί να έχει χρήματα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει χρόνο! Και το εισόδημα του εξαρτάται καθαρά από τον χρόνο που ξοδεύει ημερησίως. Ο επιχειρηματίας δουλεύει “πάνω” στην δουλειά του και όχι “μέσα” στην δουλειά του. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ τους…
Πολυ ωραια η συζητηση αγαπητοι φιλοι. Ομως υα πρεπει να ξεχωρισεται την πραγματικοτητα απο την φαντασια, την θεωρια απο την πραξη. Θα σας πω ενα προσωπικο παραδειγμα.Φτωχοπαιδο χωρις ουτε δραχμη ως κεφαλαιο, καταφερα με προσωπικη εργασια να μπω μετοχος σε μια επιχειρηση.Στον πρωτο χρονο της επιχειρησης καταφερα να την φερω απο αποψη τζιρου 400% πανω απο οτι ηταν, χρεωθηκα για να την ανακαινισω και να μπορεσω να την κανω ανταγωνιστικη. Λογω ελλιψης κεφαλαιων η μονη δυνατοτητα εσωτερικης χρηματοδοτησης ηταν οι επιταγες.Επι εξι χρονια ημουν με ενα κυνηγι να μαζεψω λεφτα για να πληρωνω τις επιταγες πολλες φορες μειωνοντας την κερδοφορια. Να μην τα πολυλογω αναγκαστικα να δανειστω απο τραπεζες , οι τοκοι ηταν υπερογκοι με αποτελεσμα να μειωνουν κι αλλο το κερδος, το ευρω ανεβασε "κρυφα" τα λειτουργικα κοστη με αποτελεσμα να βρεθω εγκλωβισμενος απο την μια με χρεη και απο την αλλη με μια επιχειρηση που μπαινει μεσα πλεον αλλα αν την κλεισω θα μου ζητησουν τα δανεια. Φυσικα μπορει ο καθενας να πει οτι εγω δεν ημουν καλος επιχειρηματιας αλλα η πραγματικοτητα ειναι πως οταν δεν εχεις κεφαλαια κυνηγας απο πισω τις εξελιξεις. Χωρις δικα σου κεφαλαι επαρκη, μην διανοηθεις να κανεις οποιαδηποτε επειχηρηματικη κινηση.
Σε ευχαριστούμε "ανώνυμε" για την συμμετοχή και που μοιράστηκες μαζί μας την προσωπική σου εμπειρία.
Το παράδειγμα σου νομίζω είναι χρήσιμο για όλους τους φίλους του blog.
Θα ήθελα κι εγώ να αφήσω μια κατάθεση σχολίου για το πρακτικό του ζητήματος.
Έχω ανοίξει εδώ και 2 χρόνια για λόγους οικογενειακού εκβιασμού ένα μικρό καφενείο το οποίο γνώριζα εξαρχής ότι δεν θα δουλέψει.
Οπως και εγινε εδω και ένα μηνα ειναι κλειστο, γιατι δεν έβγαζε ουτε τα χρήματα για να πληρωθεί η Δεη του.
Το καφενείο είναι στο όνομα μου όπως και τα χρέη του ενώ τη προσωπική εργασία και λειτουργία του την είχε αναλάβει η μητέρα μου,
είναι μέρες που είναι σε αγγελία προς πώληση στην εξευτελιστική τιμή των 7000 ευρώ μαζί με την άδεια του, όμως σκέφτηκα ότι ίσως αξίζει μια δεύτερη και επαναπροσέγγιση , αν όχι σε κατάστημα εστίασης ίσως σε και εντελώς διαφορετικό.
Στην αναζήτηση λοιπόν ιδεών έπεσα από το ψαχτήρι πάνω στο μπλοκ σας, ενδεχομένως αυτό που θα καταλήξω να το κάνω να πάει κι εκείνο στράφι, άλλα αν δεν προσπαθήσω δεν θα μάθω, και αυτή τη φορά σκοπεύω να το κάνω my way και όχι εκτελεστικά σε κάτι που θεωρούσα νεκρό εξαρχής.
χχχ
Κατερίνα
Γεια σου Κατερίνα και καλός ήλθες στο blog. Καταρχήν θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την προσωπική ιστορία που μοιράζεσαι μαζί μας. Η περίπτωση σου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της “1ης περίπτωσης” που αναφέρω σε αυτό το post. Μας έδωσες ένα καλό “real life” παράδειγμα!
Περιπτώσεις όπως η δική σου υπάρχουν αρκετές! Μου δίνεις εδώ την ευκαιρία να πω κάτι πάνω στο θέμα “επιχειρηματική αποτυχία” γενικά, χωρίς να αναφέρομαι αποκλειστικά στην περίπτωση σου.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα τα “ταμπού” της αποτυχίας! Εάν κάποιος “πέσει έξω”, ο περισσότερος κόσμος (γείτονες, γονείς, συγγενείς, συνάδελφοι, και φίλοι) άτυπα τον θεωρούνε αποτυχημένο (σίγουρα όχι όλοι), επιδρώντας όμως έτσι σημαντικά στην ψυχολογία του.
Όμως ο άνθρωπος αυτός μπορεί να έπεσε έξω για χίλιους-δύο λόγους που μπορεί κανείς να μην γνωρίζει! Αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει!! Στην Αμερική εάν κάποιος κλείσει την επιχείρηση του για δικούς το λόγους, μπορεί να ανοίξει την άλλη μέρα, άλλη επιχείρηση χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς κανείς να τον αποδοκιμάσει! Θα πρέπει επιτέλους και εμείς ως κοινωνία να ωριμάσουμε στο θέμα αυτό. Η δεύτερη και τρίτη ευκαιρία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάποιον που θέλει να κινηθεί επιχειρηματικά! Δεν έρχονται σε όλους τους ανθρώπους τα πράγματα όπως τα θέλουνε από την αρχή!
Μια αποτυχία στον επαγγελματικό τομέα δεν είναι κάτι παράξενο να συμβεί σε κάποιον ούτε περίεργο, και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να ξεκινήσει κάτι καινούριο ή κάτι διαφορετικό.
Αυτά όσον αφορά γενικά το θέμα "επιχειρηματική αποτυχία” και τα "ταμπού" της ελληνικής κοινωνίας που υπάρχουν έντονα ακόμα.
Κατερίνα εσύ από την πλευρά σου θα χρειαστεί να κάνεις την αυτοκριτική σου! Τι έκανες σωστά και τι όχι (από την τοποθέτηση σου βέβαια δείχνεις ότι γνωρίζεις πολύ καλά τι δεν έκανες σωστά!). Εκμεταλλεύσου την εμπειρία που έχεις αποκομίσει (με τον δύσκολο τρόπο) έτσι ώστε το “νέο” που θα ξεκινήσεις να το ξεκινήσεις με τις καλλίτερες προϋποθέσεις!
η προσπάθειά σας για αυτή την ενότητα χαρακτηρίζεται αξιοθαύμαστη. θεωρώ ότι για την επιτυχία μιας επιχειρηματικής ιδέας εκτός όλων αυτών που αναφέρονται, πρέπει να συνοδεύεται και από αξιόλογη μελέτη για την ανάπτυξη του επιχειρηματικού πλάνου, όσο μικρή και αν είναι η επιχειρηματική αυτή ιδέα Όλες οι καλές επιχειρηματικές ιδέες στην Ελλάδα χάνονται ή και δημιουργούν προβλήματα γιατί δεν συνοδεύονται από μια καλή και εφαρμόσιμη μελέτη βιωσιμότητας καθώς και στρατηγική ανάπτυξης.
Εγώ ένα έχω να πω μόνο, οτι ζω σε μια πόλη με 15.000 κατοίκους πλυθισμό και ενώ έχω ένα σεβαστό κεφαλαίο για να ξεκινήσω την δική μου επιχείρηση δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να χρειάζεται πραγματκά η πολή μου.Όποις μπορεί να βοηθείσει θα ήταν πολύ σημαντικό!
Φίλε Υπάλληλε,
Αυτό που ρωτάς είναι ο λόγος που γράφτηκε αυτό το post! Το τι μπορείς να ξεκινήσεις και το χρειάζεται η πόλη σου είναι κάτι που θα πρέπει να το ερευνήσεις προσωπικά! Μπορεί πράγματι να μην χρειάζεται κάτι άλλο ή μπορεί και να χρειάζεται αλλά να μην το έχεις εσύ αντιληφθεί!! Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτό!
Πολλές φορές μια ιδέα που σκεφτόμαστε σήμερα και μας αρέσει ..την αφήνουμε για μερικές ημέρες να την σκεφτούμε ..και μετά περνούν μερικοί μήνες και δεν την υλοποιούμε ποτέ!
Το post γράφτηκε για να πάρουμε έμπνευση και συζητώντας μεταξύ μας να "ξεμπλοκάρουμε" λίγο από την καθημερινότητά μας και να δραστηριοποιηθούμε!
Δημοσίευση σχολίου