Το blog μεταφέρθηκε!

Θα μεταφερθείτε εντώς 10sec.
Εάν όχι, τότε επισκεφθείτε το
http://epixeirein.gr
και αλλάξτε τα αγαπημένα σας.


My blog has moved!

You should be automatically redirected in 10 seconds. If not, visit
http://epixeirein.gr
and update your bookmarks.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Από πού αντλεί χρήματα η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Από πού αντλεί η Ευρωπαϊκή Ένωση χρήματα; Με ποιον τρόπο κατανέμονται; Πως βγαίνουν τα προγράμματα, και με ποιον τρόπο παίρνονται οι αποφάσεις για αυτά; Μερικές ερωτήσεις που σίγουρα όλοι έχετε σκεφθεί, και συχνά με ρωτούν πολλοί που επισκέπτονται το γραφείο μου. Η αλήθεια είναι ότι οι διαδικασίες αυτές δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στον περισσότερο κόσμο. Και επειδή θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και χρήσιμο να γνωρίζουμε τα ζητήματα αυτά, θα κάνουμε μια μικρή προσέγγιση παρακάτω.

Καταρχήν, για την ιστορία να αναφέρουμε ότι από το 1870 έως το1945 η Γαλλία και Γερμανία συγκρούστηκαν τρεις φορές με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές για ολόκληρη την Ευρώπη. Εκεί κάπου άρχισε να δημιουργείτε η πεποίθηση σε αρκετούς Ευρωπαίους ηγέτες ότι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει μια σταθερότητα στην περιοχή, και να εξασφαλιστεί μια διαρκής ειρήνη μεταξύ των χωρών τους, ήταν να ενωθούν οικονομικά και πολιτικά. Μετά από διαπραγματεύσεις, το 1951 ιδρύθηκε με τη συνθήκη του άνθρακα και χάλυβα, η πρώτη Ευρωπαϊκή κοινότητα με έξι μέλη: Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιταλία και Ολλανδία (όπου στις χώρες αυτές το εμπόριο του άνθρακα και χάλυβα γινόταν ελεύθερα).

Από τότε έως σήμερα έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα. Πλέων η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείτε από 25 χώρες, έχει πληθυσμό σχεδόν 370 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ έχει και το δικό της νόμισμα. Αυτή τι στιγμή θεωρείτε η μεγαλύτερη οικονομική και εμπορική δύναμη στον κόσμο. Η βασική στρατηγική στην οποία στηρίχτηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει, “η επιδίωξη της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, μέσω της σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης των κρατών μελών”. Αυτό πιο απλά σημαίνει ότι πολλές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν διαφορές μεταξύ τους σε επίπεδο ανάπτυξης αλλά και πλουτοπαραγωγικών πόρων. Οι περιοχές αυτές χαρακτηρίζονται από χαμηλά εισοδήματα, έλλειψη υποδομών, γεωργική μορφή της οικονομίας, και υψηλή ανεργία (Ελλάδα, Πορτογαλία, κλπ.).

Επίσης υπάρχουν περιοχές της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν βιομηχανική παρακμή, επειδή οι μεγάλοι παραδοσιακοί βιομηχανικοί κλάδοι βρίσκονται σε μαρασμό (βιομηχανία σιδήρου, κλωστοϋφαντουργία, ναυπηγεία, κλπ.). Τέτοιες περιοχές βρίσκονται στην Βρετανία, στην Γαλλία, το Βέλγιο, και άλλες χώρες της Ευρώπης. Όσες δηλαδή είχαν αναπτύξει βαριά βιομηχανία, και η τεχνολογία αναπόφευκτα πήρε τη θέση τους, με αποτέλεσμα τους χιλιάδες ανέργους στις περιοχές αυτές.


Για την αντιμετώπιση αυτών των σημαντικών κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, και την εφαρμογή της στρατηγικής της, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συστήσει πολλά όργανα με διάφορους στόχους και μορφές δράσης. Μερικά από αυτά είναι, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ), το Ταμείο Συνοχής, και μερικά άλλα. Αυτό ουσιαστικά που γίνεται μέσα από τα διάφορα ταμεία και τα όργανα που έχουν συσταθεί, είναι να μεταφέρονται πόροι από τις περισσότερο ανεπτυγμένες περιοχές, προς τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παίρνοντας το τελευταίο ως μια από τις βασικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πάμε να δούμε από πού αντλούνται τα χρήματα για να ασκηθούν οι πολιτικές αυτές και να εφαρμοστεί η στρατηγική της.
ΠΗΓΗ Α: Δασμοί που επιβάλλονται και εισπράττονται στα εισαγόμενα στην Ένωση γεωργικά προϊόντα.
ΠΗΓΗ Β: Δασμοί από εισαγωγές άλλων προϊόντων εμπορίου, από κράτη μη μέλη (π.χ. Κίνα, ΗΠΑ, κλπ.). Ποσοστό εσόδων από τις πηγές Α και Β, περίπου 18%.
ΠΗΓΗ Γ: Ποσοστό 1,4% επί του ΦΠΑ των κρατών μελών. Ποσοστό εσόδων περίπου 49%.
ΠΗΓΗ Δ: “Τέταρτος Πόρος”: Καθένα από τα Κράτη Μέλη, συμβάλει σε αυτόν τον τέταρτο πόρο, ανάλογα με το ΑΕΠ που παράγει (δηλαδή από το πόσο πλούσιο είναι). Ποσοστό εσόδων περίπου 33%.

Τα χρήματα αυτά κατανέμονται ως εξής:

  • Λειτουργικές Δαπάνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 10%
  • Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ): 50%
  • Διάφορα Ταμεία Ευρωπαϊκής Ένωσης για χρηματοδοτήσεις: 25%
  • Διάφορες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 10%
  • Εξωτερικές Σχέσεις (βοήθεια σε τρίτες χώρες): 5%
Είναι προφανές ότι κάθε Κράτος Μέλος συνεισφέρει, αλλά αντλεί και πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διαφορά που προκύπτει είναι η λεγόμενη “καθαρή θέση” για κάθε Κράτος Μέλος. Η Ελλάδα συμβάλει κατά 1% στην διαμόρφωση του προϋπολογισμού των εσόδων, και αντλεί περίπου το 5%.

Από την παραπάνω κατανομή βλέπουμε ότι την μερίδα του λέοντος την παίρνει ο αγροτικός τομέας. Αυτό έχει φέρει πολλές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια, και έχουν δημιουργηθεί πολλές διαφωνίες μεταξύ των αρχηγών-κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η άποψη μου είναι ότι το ζητούμενο, θα πρέπει να είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκή Ένωσης, έναντι του υπόλοιπου κόσμου, σε όλους τους τομείς. Θα μου πείτε δεν μας λες και κάτι καινούριο, όλοι το θέλουμε αυτό! Σίγουρα, όμως γεγονός παραμένει ότι η Έρευνα και Ανάπτυξη (R&D) στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μείνει μακράν πίσω από την Αμερική και την Ιαπωνία. Δεν χρειάζεται να πω για την σημασία του R&D στην ανάπτυξη όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης. Θεωρώ επομένως ότι μια σταδιακή περικοπή στα εκατομμύρια των επιδοτήσεων στον γεωργικό τομέα (ακόμα και στην χώρα μας), είναι αναγκαία. Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να μάθουμε να ζούμε και χωρίς τις επιδοτήσεις.

Stumble Upon Toolbar

6 σχόλια:

elias είπε...

Πολύ κατατοπιστικό το άρθρο σου και περιεκτικό αλλά δεν νομίζω σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που στηρίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό ας πούμε στον αγροτικό τομέα,θα ήταν ότι καλύτερο η περικοπή των επιδοτήσεων πάνω σε αυτό τον τομέα. Και ίσως μια λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά, το εισόδημα στην Ελλάδα είναι πολύ πιο χαμηλό-μάλλον πενιχρό-σε σχέση με τις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ,οπότε με τις επιδοτήσεις μπορεί να ελπίζει κάποιος να κάνει μια δική του επιχείρηση γιατί αν ελπίζει στο κράτος και στο μισθό του για να κάνει κάτι, μάλλον κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Vasilis Pappas είπε...

Φίλε elia εύλογο το ερώτημα σου. Η μείωση των επιχορηγήσεων στον αγροτικό τομέα θα πρέπει να γίνει καταρχήν σταδιακά, αλλά όμως θα πρέπει να γίνει! Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουνε μάθει να δουλεύουνε μόνο με επιδοτήσεις, και αυτό ως ένα βαθμό τους κάνει κακό. Δεν μπαίνουν στον κόπο να δούνε την δουλειά τους με επιχειρηματικά κριτίρια, να βελτιώσουνε ή και να αλλάξουνε ακόμα τις καλλιέργειες τους, να ψαχτούν για νέους τρόπους που θα κάνουν τα προϊόντα τους αναταγωνιστικά! Αυτό τους κάνει να επαναπαύονται!

Επειδή γνωρίζω αρκετά καλά τα προγράμματα της ΕΕ και τον τρόπο που δουλεύουνε, πρέπει να σου πω ότι σε ένα ποσοστό κάνουν κακό στην ανταγωνιστικότητα της Χώρας μας όσο και αν σου φαίνετε παράξενο! Έχει φτάσει να γίνετε αυτοσκοπός από πολλούς επιχειρηματίες νέους και παλιούς να μπούνε σε ένα πρόγραμμα, γιατί νομίζουν ότι έτσι θα πάρουν τσάμπα λεφτά. Δεν είναι όμως έτσι. Αυτό μας κάνει να ψάχνουμε να ανοίξουμε δουλειές που επιδοτούνται και αφήνουμε άλλες επιχειρηματικές ιδέες με ενδεχόμενα ανάπτυξης απέξω, επειδή απλά δεν υπάρχει επιδότηση! Κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες που βλέπουνε τις δουλείες τους να πηγαίνουνε χάλια για χίλιους-δυο λόγους, βλέπουνε τα προγράμματα σαν σανίδα σωτηρίας! Σε αυτούς τα προγράμματα κάνουνε κακό. Αποτελούν απλός μια "ασπιρίνη", στο πρόβλημα τους, χωρίς να τους παρέχουν μια ολοκληρωμένη "θεραπεία". Και μετά από 2 χρόνια, θα βρίσκονται πάλι στην ίδια κατάσταση. Γιαυτό και λέμε ότι τα προγράμματα δεν είναι για όλους!

Συμφωνώ ότι για τους νέους που δεν έχουνε χρήματα να ξεκινήσουνε, θα πρέπει να υπάρχει μια βοήθεια τουλάχιστον στην αρχή. Σκέψου όμως ότι σε χώρες, με εξαιρετικά ανεπτυγμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως η Αμερική δεν υπάρχει καμία επιδότηση από το κράτος που να χαρίζει χρήμα για να ανοίξει κάποιος μια επιχείρηση. Το όλο ζήτημα καταλήγει στην έλλειψη επιχειρηματικής κουλτούρας. Εκεί θα πρέπει να επενδύσουμε, τόσο σαν ΕΕ όσο και σαν Ελλάδα. Τρόποι υπάρχουνε!

elias είπε...

Φίλε vasili συμφωνώ μαζί σου στον τρόπο κατα τον οποίο θα πρέπει να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα,και δίνω ιδιαίτερο βάρος σε αυτό που είπες για "τσάμπα λεφτά" επειδή σε αρκετούς που έχω καταθέσει προτάσεις για επιδοτήσεις, έχουν στο μυαλό τους αυτή την λογική...γιατί πολύ απλά δεν έχουν τις γνώσεις και την κατάλληλη ενημέρωση. Πιστεύω πάντως οτι αν και ο κρατικός μηχανισμός φρόντιζε να ενημερώνει και να προστατεύει τους ενδιαφερόμενους για τις επιδοτήσεις όλα θα ήταν καλύτερα. Αλλά να πούμε και του στραβού το δίκιο...για να μπορέσουν οι αγρότες μιας και δίνεις ιδιαίτερο βάρος σε αυτή την κατηγορία επαγγέλματος να αναπτύξουν επιχειρηματικά κριτήρια και να ψαχτούνε για το πώς θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, δεν θα πρέπει να διαθέτουν και το κατάλληλο πνευματικό και εκπαιδευτικό υπόβαθρο; Επειδή όμως το ψάρι μυρίζει απο το κεφάλι,ας φροντίσει ο κρατικός μηχανισμός να ενημερώσει και να τους προστατέψει με κάποιο τρόπο ώστε να αισθάνονται μια σιγουριά οτι κάποιος τους προστατεύει και μετά όλα τα άλλα έρχονται.
Στην Αμερική μπορεί να μη δίνουν επιδοτήσεις αλλά μη ξεχνάμε οτι μιλάμε για την ΕΕ στην οποία η Αμερική δεν ανήκει και δεν πιστεύω οτι μπορεί να γίνει σύγκριση με την Ελλάδα. Να πούμε και οτι στην Αμερική αν δεν έχεις ιδιωτική ασφάλιση σε πετάνε στο δρόμο να πεθάνεις ενώ στην Ελλάδα έχεις έστω και απο τα κρατικά νοσοκομεία μια υποτυπώδες νοσηλεία...και ξέρεις οτι είσαι άνθρωπος και όχι ένας αριθμός μητρώου στην ασφαλιστική.
Για να μην ξεφεύγω απο το θέμα θα ήθελα να πώ εν κατακλείδι οτι καλή η όποια επιδότηση αλλά όχι με την λογική του "μοιράζουν τσάμπα λεφτά" αλλά με το σκεπτικό οτι ανοίγουν ευκαιρίες που πρέπει να τις εκμεταλλευτώ με τον καλύτερο τρόπο.

Vasilis Pappas είπε...

Γιαυτό και φωνάζουμε και λέμε διάδοση επιχειρηματικού πνεύματος. Αντί όλα αυτά τα εκατομύρια από την ΕΕ που πηγαίνουν για επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα (και όχι μόνον), ένα πσοσοστό θα μπορούσε να πάει για εκπεύδευση στους αγρότες (αλλά και σε όλες επαγγελματικές ομάδες), workshops, σεμινάρια, επιχειρηματικές αποστολές στο εξωτερικό, R&D για νέες μεθόδους παραγωγής, κλπ. Έτσι σταδιακά θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων, και θα απεξαρτηθούμε από τις επιδοτήσεις! Πραγματικά έχω φτάσει σε σημείο να πιστεύω ότι τελικά κάνουνε κακό στην ελληνική οικονομία. Μας κρατάνε πίσω!!! Ή τουλάχιστον για να ακριβολογώ, ο τρόπος που υπάρχουν και λειτουργούν μέχρι στιγμής, δεν έχει και μεγάλα αποτελέσματα, και μας κρατάνε πίσω!

Δεν δέχομαι ότι με τα δις ευρώ που έχουμε πάρει σαν Χώρα από τα ΚΠΣ όλα αυτά τα χρόνια, η ανάπτυξη μας κάθε χρόνο δεν ξεπερνάει το 3% του ΑΕΠ. Θα έπρεπε να το ξεπερνάει!! Κάτι δεν κάνουμε καλά! Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε λίγο τον τρόπο που δίνονται οι επιδοτήσεις. Θα σου πω τι κάνουνε στην Σουηδία. Δεν δίνουνε επιδοτήσεις για αγορά μηχανημάτων και εξοπλισμού, αλλά επιχορηγούν την επιχείρηση να προσλάβει έναν επαγγλεματία σύμβουλο επιχειρήσεων, ώστε να τους αναπτύξει την επιχείρηση περισσότερο! Αλλιώς δεν έχει επιδότηση! Δεν λέω ότι στην Ελλάδα είμαστε σαν την Σουηδία (και σίγουρα ούτε σαν την Αμερική), απλά όταν βλέπουμε κάτι καλό που εφαρμόζουνε οι άλλοι, μπορούμε να το εφαρμόσουμε και εμείς!

Ανώνυμος είπε...

27 meli, oxi 25.

Vasilis Pappas είπε...

Φυσικά! Είναι επιπλέων η Βουλγαρία και Ρουμανία. Ευχαριστώ ανώνυμε!