Όλος ο κόσμος ασχολείτε με την κρίση! Βέβαια δεν έχει και άλλη επιλογή αφού είναι το μοναδικό θέμα που “παίζουν” τα κανάλια της TV και οι εφημερίδες. Κάθε βράδυ ειδικοί και λιγότερο ειδικοί (απλά είμαι ευγενικός), μαζεμένοι όλοι μαζί συζητούν πως θα μας βγάλουν από αυτή την δύσκολη κατάσταση.
Πολλοί φίλοι του blog ρωτούν και για την δική μου άποψη, και με αφορμή ένα email που μου απέστειλε ο Κώστας, ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης, θεώρησα σκόπιμο (ως ειδικός ή λιγότερο ειδικός), να πώ και εγώ την γνώμη μου σχετικά με το θέμα (εξάλλου γι’ αυτό δεν είναι τα blogs? -:)
Μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα, θεωρώ ότι έχουμε “υπερεκτιμήσει” την όλη κατάσταση με την κρίση. Δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου! Η οικονομία δεν είναι τόσο εύκολο να εξαφανιστεί έτσι όπως μας τα παρουσιάζουνε. Σκεφτείτε ότι τα τελευταία 25 χρόνια έχουν υπάρξει τουλάχιστον 124 χρηματοπιστωτικές κρίσεις ανά τον κόσμο και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Συνεχίζουμε κανονικά σαν οικονομία, σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα!
Όταν έγινε η κατάρρευση των ασιατικών αγορών το 1997, οι Νότιο-Κορεάτες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Σεούλ και ξεπουλούσανε τα κοσμήματα τους λόγω υποτίμησης του νομίσματος. Εκεί τότε οι άνθρωποι ζήσανε στιγμές πραγματικού πανικού! Τελικά το ξεπέρασαν και κατάφεραν να ανακάμψουν.
Στις 19 Οκτωβρίου 1987 η Wall Street έχασε 22,7% σε μια ημέρα. Πριν ένα μήνα η Wall Street έχασε 7% σε μια ημέρα. Θυμάστε τι έγινε;; Ο απόλυτος Πανικός. Έτσι όπως παρουσιάστηκε από τα media ήταν όλοι έτοιμοι να τραβήξουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες! Και σε αυτή την περίπτωση του 1987 οι διεθνής χρηματαγορές κατέρρευσαν αλλά η κρίση ξεπεράστηκε και η ζωή συνεχίστηκε κανονικά.
Δεν θα διαφωνήσω ότι υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει και καλά κάνει και υπάρχει γιατί οι αγορές πρέπει να εκτονώνονται. Δεν μπορεί τα τελευταία 15 χρόνια οι περισσότερες επιχειρήσεις και κυρίως οι πολυεθνικές και οι τράπεζες, να δείχνουν υπέρ-κέρδη συνεχόμενα για όλα τα έτη! Κάπου αυτό θα είχε ένα τέλος και κάποιοι θα έπρεπε να χάσουν. Είναι τα ρίσκα της αγοράς! Και αν κάποιος πρέπει να χρεοκοπήσει επειδή ήτανε κακός επιχειρηματίας και κακός στον τρόπο που αντιμετώπιζε την δουλειά του, καλό θα είναι να χρεοκοπήσει! Αυτό είναι υγεία σε μια αγορά! Δεν είναι πρόβλημα! Είναι σαν ένα “κακό σπυρί” στο μέτωπο γεμάτο πύον έτοιμο να εκραγεί. Θα γίνει καλά μόνο όταν σπάσει !!
Και ερχόμαστε στην Ελλάδα. Μια Χώρα που η οικονομία της στηρίζεται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό από το κράτος! Και τι εννοώ;;
Εννοώ ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι Δημόσιοι υπάλληλοι (έχουμε αναλογικά τους περισσότερους σε ολόκληρη την ΕΕ), δάσκαλοι, καθηγητές, συνοριακοί, αστυνόμοι, λιμενικοί, άλλα σώματα ασφαλείας, συμβασιούχοι του δημοσίου, εποχιακό προσωπικό, άτομα με προγράμματα stage κλπ., οι οποίο και πληρώνονται άμεσα από το κράτος. Όλοι αυτοί δεν σταμάτησαν να πληρώνονται λόγω της κρίσης. Το Κράτος λειτουργεί κανονικά και τους πληρώνει όλους κανονικά !! Άρα προς τι όλος αυτός ο πανικός;; Απλά οι περισσότεροι τον τελευταίο καιρό σταμάτησαν να ξοδεύουν χρήματα όπως ξόδευαν και είναι συγκροτημένοι, με τον φόβο ότι θα έρθει κάποια στιγμή η κρίση. Και κάπως έτσι έρχονται μετά και οι κρίσεις !!
Από την άλλη, και η ιδιωτική οικονομία στην Ελλάδα είναι κρατικοδίαιτη. Οι μισές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα στην Χώρα μας, έχουν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος τους (ενώ κάποιες εξαρτώνται πλήρως) από το δημόσιο μέσω συμβάσεων και έργων που παίρνουν, είτε από δήμους, είτε από Νομαρχίες, είτε από Υπουργεία και Περιφέρειες, είτε από ένα πλήθος άλλων κρατικών φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Το Κράτος και στην περίπτωση αυτή λειτουργεί κανονικά και τους πληρώνει όλους κανονικά (με τις γνωστές καθυστερήσεις βέβαια όπου όμως ίσχυαν πάντοτε). Άρα ξανά, προς τι όλος αυτός ο πανικός;;
Πρόβλημα υπάρχει, και είναι γεγονός, στις πληρωμές του Κράτους προς τους επενδυτές που έχουν ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα επιδότησης όπως είναι ο Αναπτυξιακός Νόμος και τα υπόλοιπα πιο μικρά προγράμματα της ΕΕ. Όμως και αυτό ίσχυε πάντοτε, πριν ακόμα έρθει η “κρίση”. Και είναι κάτι γνωστό σε όλους που αποφασίζουν να “μπλέξουν” με κάποιο πρόγραμμα επιδότησης. Άρα ξανά, προς τι όλος αυτός ο πανικός;;
Θεωρώ λοιπόν, και εκφράζω εδώ μια καθαρά προσωπική άποψη, ότι δεν θα πρέπει να αγχωνόμαστε και τόσο με το θέμα της κρίσης. Θα ξεπεραστεί μια μέρα ξαφνικά, όπως ξαφνικά ήρθε. Εσείς ασχοληθείτε με την επιχείρηση σας και τους πελάτες σας που έχουν ανάγκη από αξιόπιστες λύσεις και αξιόπιστους ανθρώπους. Η αβεβαιότητα φέρνει απροθυμία για δουλειά, και “σκοτώνει” την δημιουργικότητα. Αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να σας συμβεί. Εσείς πρέπει να αντισταθείτε! Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να “χαλαρώσετε” τους ρυθμούς σας ειδικά τώρα.